Amir Karimi on Clubhouse

Bio

شاعر
نويسنده
منتقد ادبي
نيما پژوه


نه تاج مانده نه شمشیر
نه خورشید نه شیر
نه ارابه هايي شکسته استخوانم در گلو
بخوان بنام...

خون از ابر
ابر از اشک
اشک از بغض
از گلو از باران
از من
که ورق می خورد
تنهایی در من

باران اسب می بارد گویی بر برگ
می نشیند در کلام
افسانه می شود در کتاب
در لالای های مادر

گهواره ایست این کتاب
تاب می خورد تاریخ
که مادر لالای کرده در گوشم
قهرمانی ها را
یکی رفت، جوانی با بازوبند پدر؛ با خنجری بازگشته در پهلو از پدر
و اسب تنها بر می گردد با گریه های تهمینه

دریغش نیامد ز بالای تو

گهواره می شود کتاب
تاب میخورد تاریخ
لالای شده در گوشم
گوشم پر است از هیاهو
از تاریخ، از خون، از اسب
از لالای های محزون
و کسی گفت بخوان

مادر ؛لالای این قهرمانی ها را
در گوشم بخوان
پایان سپید این شب را
تاب می خورد کتاب
پهلوانی از جنس پاکان ،کوهی گذشته بی گزندی حتی کوچک از آتش ، ورق می خورد کبوتر های سپید با بیرقی از غزال در آمده با آشتی
و بازگشته سری تنها، بدون ذره ای حتی جنگ ،در تشتی از طلا

گیاهی بر آمد همان گه ز خون

و شبرنگ می رود تنها
پر سیاوشون را تاریخ
افسانه ای دیگر
خون از این کتاب پاک نمی شود
کتاب را بستم
و تو گفتی قومی که تاریخ نخواند محکوم به تکرار است
من ترسیدم از سرم آب نگذرد
نگاه کردم به ابر
به اسب
که چقدر بغض دارد این حیوان
تاب می خورد لالای و
پهلوانی عبور کرده از هفت خوان و
هفت ماموریت غیر ممکن
از راه می رسد

شکسته نمی شود این رویین تن که

گفتم خلاصه کسی که اسب را تنها نمی گذارد
چرا که هیچ تیری بر او کارگر نیست
او خودِ کارگر است بر آمده از هفت تپه
از هفت ماموریت غیر ممکن
از هفت ماه حقوق سوخته
از گرسنگی می گوید
و کسی
بیرون خزیده از اسب
تا فرو کرده تیری از گز بر چشم هاش کارگر افتاد

رخی پر ز خون و دلی پر ز درد

و اسب، در چندان خونی نمانده از بدن
تمام این چشم بند را کسی باید از تاریخ پاک کند
ورق می خورد خیانتی در من
و یک مصیبت دیگر از تقویم را ورق می زنم
کسی باید باشد ،در برگی از کتاب
در نقطه ای از تقویم
این همه که ایران بی کس نمی شود ....
آبان خونین امیر کریمی