Davood Bagherzadeh on Clubhouse

Bio

Poet, writer, dramatic literature

(مي گويد برادرم، شما بخوانيد هر انچه مي خواييد)


ما اگر دو سرو نباشيم
ايستاده به بالاي يكديگر
دو درختيم
دو ريشه و يك تنه
دو درختيم
دو درخت كه زير سرخي هيچ اسماني
طنابي به گردن هم نخواهيم اويخت
مرا فراموش نكن برادرم
تو را به سياه ترين شب ها قسم
به ان روز كه تو مرا خواهي كشت
و من تو را
به ان روز ها قسم
به لحظه ي اصابت
به لحظه ميعاد قلب و چاقو
مرا فراموش نكن برادرم
ما دو شاهرگيم و يك خون
بر طاق خسته ي اين خانه ي مشكوك
روي اين ديوار ايستاده
خون ديگري نپاش
درخت را فراموش نكن برادرم
ما را فراموش نكن برادرم
اين صداي من است
از عمق بي نهايت يك سياهچاله
با خون مي نويسم
خون را فراموش نكن برادرم
دست ببر به بي نهايت
موهايم را بگير
انتهاي همه ي رگ هام را بگير
من كه روي دستگيره ي در ها نشسته ام
دستگيره را بگير
ما دو تنيم و يك دست
ما دو تنيم و يك دست
دست هام را بگير...
ما بايد به اندازه ي يك مو نزديك شويم
ما اگر خدا نيستيم
دو زمينيم و يك خورشيد
دو اسمانيم و يك ستاره
دو فرزنديم و يك پدر
برادرم
اخير را به ياد بياور
پدربزرگ را به ياد بياور
"پيكان
ورود سفيدي پشت در
با مورچه هاي رو دستش!
پدر بزرگ درخت بود كه مي امد
خود را به اب جوش مي زد
خود را به بي طعمي هوا مي زد
و صداي پراكنده ي دست ها
از لاي منفذ هاي پرده ي سفيد بلند
كولاك صوت بود فقط
"قريشي بابا قريشي
تموم خوشگلا رختن تو ماشين"
پدر بزرگ
دقيقا صلاة ظهر بود
اصالتا بوي اسب مي داد
و از پنجره اتاق نمناكش
هميشه شب مي ديد."