دختری از تبار ایران
روزگار غریبیست نازنین بگذار برخیزد مردم بی لبخند بگذار ....
دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن
دلِ آدم، چه گرم می شود، گاهی ساده!
به یک دلخوشیِ کوچک
به یک احوالپرسیِ ساده،
به یک دلداریِ کوتاه.
به یک تکانِ سر، یعنی تو را می فهمم،
به یک گوش دادنِ خالی، بدون داوری!
به یک همراهی کردنِ ممتد و آرام
به یک پرسش: روزگارت چگونه است؟
به یک دعوتِ کوچک، به صرف یک فنجان چای :)
به یک وقت گذاشتن برای تو،
به شنیدنِ یک، من کنارت هستم
به یک هدیه ی بی مناسبت،
به یک دوستت دارمِ بی دلیل
به یک غافلگیری، به یک نگاه،
دلِ آدم، چه شاد می شود، گاهی ساده ...
دلخوشی کوچک هم باشیم :)