leila sater on Clubhouse

Bio

لیلا ساتر

مولف:
من و تو سیب نخوردیم (مجموعه شعر)

تهی تراژدی (رمان)
چاپ اول شاسوسا
چتپ دوم ایجاز تهران

ناشنیده نشر ادبستان



.آتش زبانه می کشد از هیزم ترم
می سوزم و دوباره تو را نام می برم
می سوزم‌ و نگاه تو اسطوره می شود
در ذهن خاک خورده ی تاریخ باورم
همخوابه ی فراق تو مجنون نداردو ...
آبستن جنون شده لیلای بسترم
شب با تو مست عشق تو لایعقل تو و...
تا صبح مثل شب پره دور تو می پرم
آتش همیشه شعله ور و من کنار آن
هیزم برای سوختنت کم می آورم

لیلا ساتر

□
اینم از روزگار ما گاوا ؟
تا اسیریم دست اربابا
چن تا بطری عرق ؟بگو بخرم
گل زدم تا که حالشو ببرم
می زنم به خریت محض و ..
نبض و عرض و توهم و فرض و ...
کارو بار و دوباره بازم کار
مثل محکومیم که بالا دار
باز از چاله با کتک کاری
پرت می شم‌ تو چاه ناچاری
گندمم زیر چرخ عصاری
خوردن سیب های اجباری
معدمو چن دفه عمل کردن
جابجا جنس تو محل کردن
بدنی که فقط بشه جاساز
تو بگو حق نداره حالا باز
حس کنه افتضاح بودن رو
سنگ رو مستراح بودن رو
پیش مردی که دل بهش بستم
چقد از زندگی خداااا خستم
شوهرم خیلی روشنه فکرش
دائم الخمره ویسکیه ذکرش
بی تفاوت همیشه رد می شه
حالم از هر چی مرده بد می شه
یا سکوتم همیشه یا دادم
وسط چن تا کوه فریادم
بگو مرتیکه بس کنه پا شه
کمرش سفت نشئگی هاشه
من چی بودم ؟ فقط ی زن بودم؟
آب بدمزه ی دهن بودم ؟
چقده تو خودم مچاله بشم
ی زن پیر بیست ساله بشم
چقده حسرتامو زل بزنم‌
هی برقصم روپا دوهل بزنم‌
یا مواد و تو شیشه قل بزنم
یا که چشمک به داش آکل بزنم....
ادامه دارد...
□

تلخی دود شیره و تلخی رفتارت
مشروب و زهرماری و رویای دیدارت
سگ مستی و سگ پرسه گی در کافه های شهر
این روز ها کوبیدن لیلا شده کارت
اصلا چرا دست از سر من برنمی دارد
این شعرهای وحشی و دیوانه و هارت
□

تو دائم الخمر نگاهم بودی و هرشب
ودکای چشمم را لبم را مزه می کردی
در من خودت درخود مرا تکثیر می کردی
تشنه تنم را چون زنان هرزه می کردی

حال مرا ، تو خوب خوب خوب می فهمی
من یک گزینه ، یک عدد ، در دفترت بودم
لیلا نه ... لیلاهای ذهنت بیخودی بودند
من هم‌نوشتاری ، فقط پیغمبرت بودم


سگ های چشمم را ، کجا ول کردی و رفتی
با گربه ها آن را تبادل کردی و رفتی
گرگی پراز شهوت به جان میش ها بودی
دارو ندارم را ، چپاول کردی و رفتی

هی آمدی گه خوردی و گفتی کم آوردی
هی آمدی گفتی که بی حد نازک و تردی
خورشید را از من گرفتی روز را کشتی
آغوش شبهای مرا با خود کجا بردی

مرگ مرا تایید کن در ثبت احوالت
امضاء کن یک سگ که تیپا خورده و مرده
مارا به بدبختی و شر ... خیرش برای تو
حالا که، حالت از من و شکلم به هم خورده


لیلا ساتر