Nooshin Dabbagh on Clubhouse

Bio

🇮🇷 🏴󠁧󠁢󠁳󠁣󠁴󠁿 🇬🇧
MD
@noodab1
“گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق
نکنیم”


“ما دربدرتر از همیم، همخونه ی بی خونه
غربت ما دیار ماست: خونینترین ویرونه”

“سفر چه تلخه در امتداد اندوه
حس كردن مرگ لحظه ویرانی كوه

همپای هر بغض، شكستن و چكیدن
از درد غربت، بی صدا فریاد كشیدن”

“باید نفس بکشم توی هوای خودم
باید که سر بذارم رو شونه های خودم

باید که گریه کنم واسه عزای خودم
شبونه گل ببرم خودم برای خودم”

“انگار کسی فکر پریشونی من نیست
کسی توی شب بارونی من نیست”

“پر می زنم و می روم از خانه ات، ولی
این حق من که آن همه راه آمدم، نبود”

“آی مردم من غریبستانی ام
امتداد لحظه ای بارانی ام”

“کنار خویش نشستم چه گفتگوی غریبی
چقدر واژه حقیر است هجای تازه بیاور”

“هر که خود داند و خدای دلش
که چه دردی است در کجای دلش”


“کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد”


“اين قدر گر هم نگويم اي سند
شيشه دل از ضعيفي بشکند”


“من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر
من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش”



“ چنان نماند و چنین نیز نخواهد ماند”

“غروب در نفس گرم جاده خواهم رفت
پیاده آمده بودم، پیاده خواهم رفت،

طلسم غربتم امشب شکسته خواهد شد
و سفره ای که تهی بود، بسته خواهد شد”