Bill theButcher on Clubhouse

Bio

در زندگی روزمره چیز‌هایی نگر فرصت طلبم برای کوبیدن را جلب می‌کند ، چون حس کردم انگار که گاه گذرا از خردمندی و جمله‌های پند‌آمیز یا(wisdom) رد می‌شویم.
آخر من به طور کلی مخالف خردمندی‌ام.
به نگرم خردمندی یکی از منزجرترین چیزهای تصورپذیره ، یک چیز کاملا تاییدپذیر کننده و سازگار کننده. خردمندی این است ، هر کاری که انجام بدهی ، مرد خردمند می‌آید تا توجیه‌اش کند ، مانند این ، تو کار ریسکی‌ای انجام میدهی و موفق میشوی ، مرد خردمندی می‌آید و ترپندی(زبان‌زد ، ضرب مثل) میگوید ، تنها کسانی که ریسک میکنند سود می‌برند ، اکنون بگذار بگوییم تو همان کار را انجام بدهی ولی موفق نشوی ، مرد خردمند می‌آید و می‌گوید(در اسلوونیا یک گفته‌ی گستاخانه‌ای وجود دارد که این‌چنین است) تو نمی‌توانی در مقابل باد بشاشی! :)
میدانید برای من خردمندی این است ، هر کاری انجام دهی ، مرد خردمند می‌آید که توجیه‌اش کند.
اگر باور نمی‌کنید بگذارید یک آزمایش ذهنی انجام دهیم. من گزاره‌ای "خردمندانه" میگویم و شما دقت کنید که چگونه هر ورژنش چقدر بی‌پایه است و توجیه کننده!
《چرا ما بِدنبال این لذت‌های زمینی می‌دویم؟ درباره‌ی جاودانگی(ابدیت) اندیشه کن ، تنها خرسندی ، جاودانگی است!》 اگر جایی با گیرایی و حس بالا این را می‌گفتم به نِگَر(نظر) همه ژرفانه می‌آمد.
اکنون بگذارید وارونه‌اش را بگویم.
《چرا بدنبال پنداشت(وهم) جاودانگی بدوی؟ تا وخت(وقت) هست خوش باش (carpe diem) ، چیزی که در اختیار داری را بچنگ‌اش بیاور!》
به گوش خردمندانه می‌رسد!
اکنون گزینه‌ی سوم
《چرا در هم‌سنجی(کنتراست) بین جاودانگی و هستیِ گذرا گیر کنی؟ خردمندی راستین این است که جاودانگی را در لذت‌های موقت زودگذر ببینم.》 خردمندانه است!
گونه‌ی چهارم‌اش
《ما برای همیشه بین آن دو (جاودانگی و خوشی‌های زمینی و گذرا) محکومیم و ماندگار.》مردان خردمند این را می‌پذیرند!
نکته‌ی سخنم همین است ، هر چه که بگویم ، می‌توانی آن را به عنوان خرمندی بفروشی.
الهام از kierkegaard و slavoj zizek