مهندس حبیب نفیسی (زادهٔ ۱۲۸۷ در تهران،اصالتا کرمان، درگذشت ۱۳۶۳ در تهران) مؤسس دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران). او مؤلف نخستین قانون کار در ایران بود.
پدرش دکتر علیاصغر مؤدبنفیسی (مؤدبالدوله) نخستین وزیر بهداری ایران بود. نفیسی در سال ۱۳۰۸ در تهران دیپلم گرفت و برای ادامه تحصیل با خرج ارتش به اروپا رفت. پس از اخذ درجه مهندسی فنی به ایران بازگشت و با درجه افسری وارد ارتش شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰ به مدیرکلی وزارت پیشه و هنر رسید. در سال ۱۳۲۵ به معاونت وزارت کار رسید و در کابینه ۳۸ روزه حسین علاء (در سال ۱۳۲۹) کفالت وزارت کار را عهدهدار شد. پس از روی کار آمدن محمد مصدق به سمت وزیرمختاری ایران به آمریکا رفت. او پس از بازنشستگی اجازه تأسیس یک دانشگاه فنی را گرفت و به نام «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی» نامگذاری کرد.
با توجه به آنکه بعدها دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی از ادغام چندین دانشکده از جمله «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی» ایجاد شد، و اصلی ترین بخش این دانشگاه نیز همین موسسه بوده است، مهندس حبیب نفیسی را می توان موسس دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی نیز دانست.
مهندس نفیسی علاوه بر تأسیس پلی تکنیک بنیانگذار دانشگاههای علم و صنعت و مازندران نیز بود. علیرضا بذرافشان فیلم مستندی از زندگی وی تهیه کردهاست.
همسر اول مهندس نفیسی دختر ابراهیم حکیمی (حکیمالملک) بود و در جوانی درگذشت. همسر دوم او عظمی عدل دختر یوسفخان مکرمالملک و خواهر یحیی عدل بود. نفیسی از طریق ازدواج دوم خود با محمدولی فرمانفرمائیان باجناق شد.