Soran Aslani on Clubhouse

Bio

سیگارِ بعدِ رفتنت از همیشه تلخ‌تر بود
فرقی ندارد این زوال باشد از بغض یا دود
وقتی فاصله‌ بین ما میشود منطقی
احساسات تو بانو، میشود خرج کی؟
گفته بودم میمیرم گر شوی از من جدا
گفته بودی همه میمیریم ولی، این کجا و آن کجا؟
حال رفتی و خاطره ها، نمکیست بر زخمم
رفتی و حالا بعد تو هرگز را میفهمم
سهمم از دنیا شده این زندگی فکاهی
وقتی روزگار تاریک و تلخ است ولی نیست کافی
باز هم کافه را بی نور، قهوه را بی شکر میخواهی
حق من است بی خوابی و بطری خالی و بی حالی تا نیمه شب
وقتی تو انتخابمی حتی اگر زمان برگردد عقب
رد تو در خانه است و نیستی نازنین
میخوانم حتی ترانه های شاد را غمگین
سنگینی میکند بدنم، میپوسم
این روز ها خلاءت را هم میبوسم
گم میشوم، در آغوش فراموشی
فقط سیگار روشن است، دراین مطلق خاموشی
پوشیده نیس بر کسی،چگونه میخواستمت
همانطور که خودت میدانی میدانمت
گر زبانم گره شد هیچ حرف نزد
خواست اگر رازیست با چشمانم فاش شود
پلک فرو بستی و همه ناگفته بماند
تو پیمان شکستی و این دیوانه توبه شکاند