ഇന്നലെ എന്റെ മരണമായിരുന്നു...
ഉറക്കം നഷ്ടപെട്ട- ഹൃദയത്തിൽ കാരമുള്ളു
തറഞ്ഞ വേദനയിൽ പിടഞ്ഞ ഓരോ രാത്രികളിലും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മരണം.
ജീവിച്ചിരിക്കെ ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടതിനാലോ
നാളെയുടെ പ്രതീക്ഷയെന്നോ അസ്തമിച്ചതിനാലോ അറിയില്ല.,അതെന്നിൽ പ്രേത്യേകിച്ചു ഭാവ വ്യത്യസങ്ങളൊന്നും വരുത്തിയില്ല...
എന്റെ ക്ഷണിക്കപെടലുകൾ നിരസിച്ചവരൊക്കെ
ക്ഷണിക്കാതെ തന്നെ എന്നെ തേടി വന്നിരുന്നു..
കൂട്ടം കൂട്ടമായി നിന്നവരെന്റെ ചെറിയ തെറ്റുകൾക്കിടയിലെ വലിയ ശരികൾ കണ്ടെത്തികൊണ്ടിരുന്നു
കളിയാക്കി ചിരിച്ചവരുടെ വാക്കുകളിലും മുഖത്തും സഹതാപം മാത്രം..
പ്രിയപ്പെട്ടവളെ..?
നിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ പോലും പൊടിയാത്തത് എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയത്...!!
എങ്കിലും എന്റെ മരണ വാർത്ത പോലും നിന്നിൽ നിർവികാരത സൃഷ്ടിക്കാൻ മാത്രം ഞാൻ എന്തപരാധം ആവും ചെയ്തിരിക്ക..
അറിയില്ല..!!
ഒരു പക്ഷെ അത് നന്നായി അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ ആത്മാവിനെ തന്നെ ആ കണ്ണുനീർ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചേനെ..
ഇനിയെല്ലാവരും പിരിഞ്ഞു കൊൾക
ജീവിതത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ഒരുവൻ മരണത്തിൽ ജയിച്ചെന്ന ആശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിക്കോളാം എന്നന്നേക്കുമായി.....