Saeid Rajabi on Clubhouse

Bio

🌹🌹🌹
occupational therapist_ iran university of medical sciences
ما نسل بوسه های ممنوع ایم
عشق را
میان لبهای هم
پنهان کردیم تا نمیرد
بعد از ما
شما نسلِ آزادیِ بوسه
در خیابان خواهید بود
عشق را
با لبهایتان فریاد بزنید تا زندگی کند
افشین_یدالهی
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
تو حق نداری
عاشقِ کسی بمانی که سالهاست رفته
تومالِ کسی نیستی که نیست
توحق نداری
اسمِ دردهای مزمنت راعشق بگذاری
می‌توانی مدیونِ زخم‌هایت باشی اما
محتاجِ آنکه زخمیَت کرده نه!
دست بردار
از این افسانه‌های بی‌ سر و ته که به نامِ عشق
فرصتِ عشق رااز تو می‌گیرد,
آنکه تو را زخمیِ خود می‌خواهد
آدمِ تو نیست
آدم نیست و
توسال هاست
حوای بی آدمی ...
حواست نیست!
افشين_يداللهی
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
خدا ندانسته های منه
خدای جای خالیه یه زخمه
خدا جای خالی مهر یا مهر-ه اونم فقط روی لبهای من...
خدالحظه های صبر-ه توی تنهایی
خدا جای دوری نیست خودتی، تو وجودته
خدا مهری ی که تو بهش میرسی... اونکه همیشه، هر لحظه جاریه
خدا دستای یه نفره ک بهت انرژی میده آرومت میکنه
خدا چشم های پر زمهری ک نمیخوای ازونا دل بکنی
خدا لحظه ی دیدار بزرگترین ه
خدا مرگه، خدا زندگیه، خدا هستی و نیستی ه
خدا فعل و انفعال شیمیایی-ه، علمه، جای خالی یه پرسشه
خدا لکنت زبان برای شگفتی هاش
خدا لبخند و رضایت توو یه بیت شعر
خدا عطری ی ک تو رو پرت میکنه تو آغوش خودش
خدا آتشیه ک شعله میکشه و سریع خاموش میشه
خدا گر گرفتن قبل از آرامشه
خدا دستان و بازوانی ک تو بهش تکیه میکنی
خدا دستای خودته وقتی بهش نگاه میکنی
خدا یه باور ه اونم از خودت
خدا بهانه ی یه شعر تازه س وقتی بهت الهام میشه
خدا واژه های قشنگه، خدا واژه س، کلمه س
خدا حس زیباییه ک یهو کسی بهت نشونش میده
خدا چایی ه، خلوته، خودتی، سکوته
سکوتی ک تا نباشه فریادی شنیده نمیشه
خدا نگاهته فکرته اندیشه هاته وقتی نو میشن
خدا رفتنه، موندنه، خدا جاییکه تو ایستادی
خدا بهت و حیرت و ندونستن کاریه ک باید بکنی
خدا رهاشدن، رهایی، توکل، تسلیم و عشق برای پر کشیدن ب یه دنیای دیگه س
خدا چکونه زیستن و کمال بسوی نوره
خدا معرفته- توان خودته، فقر فکریته وقتی همینی ک هستی
خدا پیچ و خم جاده س وقتی میگه هول نشی
خدا یه میل ه، یه کشش ه، یه جذبه ی عاشقانه س ک از هیچکس نمیشه طلب کرد
خدا ملودی عاشقانه س ک گوشتو نوازش میده ک دلت بازم پر بزنه
خدا یه دنیایی دیگه س تو همین دنیا....
سعیدرجبی
🌹🌹🌹🌹🌹
ترجیح می دهم که درختی باشم
در زیر تازیانه ی کولاک و آذرخش
با پویه ی شکفتن و گفتن
تا رام صخره ای
در ناز و در نوازش باران
خاموش از برای شنفتن
شفیعی_کدکنی