به من ربطی ندارد که دیگران
در موردم چه میگویند و چه فکری میکنند
من خودم هستم و هر کاری که مرا شاد کند و به دیگران ضرری نرساند را انجام میدهم؛
اینگونه زندگی بسیار آسانتر میشود...
اندوه که از حد بگذرد جایش را میدهد به یک بیاعتنایی مزمن. دیگر مهم نیست بودن یا نبودن، دوست داشتن یا نداشتن.
آنچه اهمیت دارد یک کشتار رخوتناک حسی است که دیگر تو را به واکنش نمیکشاند و در آن لحظه در سکوت فقط نگاه میکنی و نگاه میکنی.