Nima Jafari on Clubhouse

Bio

این منم
همين قدر عصبانی،همین قدر بر‌افروخته وحتی انقدر خمشگین که بار‌ها بر خود تاخته‌ام آنقدر ضرباتم محلک بوده‌اند که فقط،تنم را نیانداختند.
من صرفا روحم را پاره کرده‌ام‌ تا آن را به قواره خود با تا‌ر‌و‌‌پودی از محبت بدوزم تا آنچنان که باید رخ بنماید ودیده شود
حال حاضر من،مدیون گذشته است؛حال چه،خوب یا گاه چه بد.
این‌منم
و با همین كالبدی كه ديده می‌شوم که او هم یادگاریست از گذشته،از گذشته ای که به طرز وحشتناکی شیرین است آنطور‌که لب از لب برداشتن را شهدناک کند؛
اما بعداز چشیده شدن رگه هایی از طعم‌های روزگار را می‌توان مزمزه کرد و یادآور شد؛که گاه چنان تلخ‌ بودند که دلم را هم مچاله کرده‌اند.
این منم
و دیگر نمی‌خواهم حس روحی را در هنگام کشته شدن بر گوشت لذیذی را پذیرا باشم و متعجبم از تن‌های نفرت انگیزی که در خود قبرستانی از روح های زنده دارند
این منم
پر از کمبود‌ها و کسری‌ها پر از خصوصیات ناشایست و پر از سیاهی ولی دیگر اینها قسمتی از من نیستند که بتوان به آنها پرداخت و ناظری بر این کار یافت،
در مسیر برگشت تمام دورریختنی‌ها را جا گذاشته‌ام تنها فکرشان را انبار کرده‌ام در گوشه‌ی ذهنم انجا که ضرری برای دیگران ندارد انجایی که کسی از کنارش رد نمی‌شود انجایی که بیشتر از همه نیاز به مرتب شدن دارد تا بتوان آزادانه درش پرواز کرد.
این منم
خوشا که دیگر تو نیستی و من این بارهم باز توانستم عاشق شوم باز توانستم همه وجودم را در جامی جای دهم تا جانی را نوش‌آفرین باشم تا رمقی باشم برای همراهی به سمت خواسته‌هایمان و چه خوش قدم یافته‌ام حضورم را
این منم
انسانی در اوج نیستی و سقوط،که بارها دست خداوند را بر شانه‌اش حس کرده تا اشاره‌اش را دریابد و باز بر حضورش با ایمان قدم بردارد.
این خود منم
نیما