Mohammad Reza on Clubhouse

Bio

پنجره را باز كن!
این چشم‌های من از چشم‌های شما آخر چه سودی بردند؟
از باغ‌های مرده صداهای گریه باز می‌آمد
و بعد گریه فروكش كرد سردم شد
وقتی كه پنجره را بستم، برگشتم اما تلنگر انگشت مضطربی بر روی شیشه، باز برم گرداند
از پشت شیشه، بیرون را نگاه كردم
دو مرد بودند كه با شكلک و اشاره دست می‌گفتند، پنجره را باز كن !وقتی كه باز كردم و دیدم جنازهٔ سنگینی را بروی آستانه نهادند،
رفتند، پنجره را بستم
حالا با این جنازه روزگار خوشی دارم
دیگر صدای گریه نمی‌آید از باغ‌ها
آخر جنازهٔ خودم است...
#رضا_براهنی 🖤💔



There is no frigate like a book
To take us lands away,
Nor any coursers like a page
Of prancing poetry.
This traverse may the poorest take
Without oppress of toll;
How frugal is the chariot
That bears a human soul!