مرد خوش خنده و خوش سخن سابق دلشکسته و زخمی از عشق و وابستگی
به قول زنده یاد شهریار
مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه در این گوشه میخانه بمیرم
چه زیبا گفت اردلان سرفراز
چنان دل کندم از دنیا
که شکلم شکل تنهائیست
ببین مرگ مرا در خویش
که مرگ من تماشائیست
و این بیت
در این دنیا که حتی ابر نمیگرید به حال ما
همه از من گریزانند تو هم بگذر از این تنها
پدر دیوار تکیه گاهی که خیلی زود آوار شد رویم کمرم شکست
مادر بالهای پروازم که بسته شد به دست تقدیر و زمین گیرم کرد
روحتان شاد دو محرم و
تکیه گاهی که بعد از شما کل دنیا غریبه شدند در برابر چشمانم
قمار بی برنده ایست قمار تلخ زندگی
چه برده و چه باخته از این قمار خسته ام