Deniz Heppekcan on Clubhouse

Bio

Professional Problem Solver
Intensivist
Anesthesiologist
UEMS board certified Organ Transplant Coordinator
Poetry, Literature
Amateur Bassist
Pescetarian
📍Istanbul
Izmir, Kríti, Constanta, Crimea
Blog: denizhpc.blogspot.com
“Irony is Fate's most common figure of speech.”

✍️
Tekneler, deniz kızları, yassı kayıklar
hikayenin ismi;
“duvar dibine ilişmiş bir sardunyayla
gelmeyen bir yazı beklemek”
Semada bez beyaz bir yelken
gözlerimde uykusuz bir hararet
Peki siz hiç vagon penceresinde bir gece geçirdiniz mi
ya da giyotinde deniz manzaralı bir akşam yemeği
Bana güllerle dolu bir bahçeden bahsettiler
Bana bilhassa bekle dediler
kendimi yollarda sürükledim
bazı şehirlerde biraz da sarhoş ettim
Peki siz hiç... ne bileyim işte
döndünüz mü eve, vazgeçtiniz mi
gelmeyen bir uyku beklemek sevgiliyi
gecenin sonuna kadar ha uyudu ha uyuyacak gibi.

Tam bu noktada durun ve derin bir nefes alın
bu sefer en başından mı başlayacaksınız yoksa kaldığınız yerden mi devam edeceksiniz buna karar verin.

Son kaldığı yer neresidir insanın? bir kitabın kıvrık sayfası mı, bardakta kalan dudak izi mi, tarifeli uçuşların iç sıkıntısı mı, sokaklarda çınlayan yankısı mı kahkahalarımızın yoksa yastığın gözyaşınla eskiyen köşesi midir? neresidir insanın son kaldığı yer?
oysa insanlar... insanlar hep uğurlarlar birbirini..
şehirlerden, ülkelerden, evlerden
en çok da başkalarının kalplerinden

sonra
hikayenin kaldığınız sayfasını kıvırın, bir kalem koyun arasına ne bileyim.. İleride sudan sebeplerle gülmek isterseniz tüm bu olanlara
açar hatırlarsınız.. ‘20, İstanbul.