mojtahedi on Clubhouse

Bio

سلام
خواندن نوشته هایم من رو سرشار از حس دوگانه‌ی شرم و لذت می کنه
لذت از اینکه با این ذهن آشفته و مغشوش و صداقت تاریخ گذشته و منزوی با کسی ولو غیر مستقیم ارتباط برقرار کردم و شرم از اینکه نوشته هام برای خودم مثل عکس های خصوصی می مونه که نشان دادنش به دیگران خجالت آوره
اما برای پیدا کردن راه درست در این سرازیری عمر چاره ای برام نمونده

راستش شاید ادعای گزافی باشه اما من سعی می کنم برای ناخودآگاه مخاطبم بنویسم .تصویرهایی بسازم که روزها در ذهن خواننده باقی بمونه
من اعتقادی به انتقال پیام ندارم و البته توانایی این کار رو هم در خودم نمی بینم.
من از خشونت غیر منعطف واقعیت زندگی پناه آوردم به ساحت نوشتن و سعی می کنم از لحظه های نوشتن برای دوام آوردن زیر شلاق بیرحم زندگی استفاده کنم.
رئالیزم جادویی مارکز و اگزیستانسیالیزم غیر منصفانه‌ی کافکا رو دوست دارم و سعی می کنم دغدغه های شخصی خودم رو جوری بنویسم که جهانشمول بشه اما معمولا نوشته هام تبدیل میشن به فانتزی های تصنعی درسطح مانده و لبریز از میانمایگی بداخم.