آرمین زر افشان on Clubhouse

Bio

محقق علوم ذهنی،متافیزیک و ماورا



واژه های بیشتری نمیشنوم ، تنها صدایی در درونم را میشنوم ، اولین چیزی ک او گفت را بیاد دارم : ما فراتر از واژه ها هستیم


▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺

دینم عشق است و هر قلبی معبد آن است

▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺

صدایی وجود داره که از واژه ها استفاده نمیکنه ، به آن کوش کن !

▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺

از راهی غریب رسیدم به معبدی عجب , بر در معبد نوشته بود ، اینجا بجای کفش «« خود »»را در آورید

▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺


به دنبال روشنایی در تاریکی سرگردانند ، بی آنکه بدانند نور در دل تاریکیست

▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺


به هر چیزی که توجهت را بدهی،
مانند همان خواهی شد.
پس مراقب باش
به چیزی توجه نکن که نمیخواهی مانند آن بشوی، زیرا این یک آغاز است.
آن بذر همراه با توجه کاشته می‌شود و بزودی تبدیل به یک درخت خواهد شد.

تو بذر جهنم را میکاری و وقتی به درختی تبدیل شد میگویی،
من چرا اینهمه بدبخت هستم همیشه به چیزهای عوضی توجه میکنی
همیشه به چیزهای منفی نگاه میکنی
همیشه به نقصها توجه داری، آنوقت ناقص می‌شوی،
توجهی به نقص‌ها نداشته باش.


به چیزهای زیبا توجه کن.
چرا خارها را بشماری؟
چرا گلها را نبینی؟
چرا شبها را بشماری؟
چرا روزها را نشماری؟
اگر شبها را بشماری، آنوقت دو شب وجود دارد و فقط یک روز در میان آن دو شب. اگر روزها را بشماری، آنوقت دو روز وجود دارند و یک شب در میانشان و تفاوت بسیار است.

اگر میخواهی نور بشوی به سمت نور نگاه کن
اگر میخواهی تاریک باشی، به تاریکی نگاه کن.



▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺

جهان هستی باز است
اما تو بسته هستی
جهان هستی ساده و در دسترس است
اما تو مانند ماز پیچیده ایی
جهان هستی سالم و سلامت است
اما تو بیمار شده ای
پس اینقدر بدبختی ها و رنج هایت را تقصیر دنیا نینداز
هیچ کاری برای جهان هستی نباید کرد.
کاری برای تو باید انجام شود
و هیچ کس،دیگر نمیتواند این کار را برایت انجام دهد، فقط خودت باید انجامش،دهی، فقط خودت
چون خودت علت همه بدبختی های خودت هستی، و هر چه زودتر به این پی ببری، زودتر از آنها خلاص خواهی شد.

▪▪▪▫▫▪▪▪🔻🔺


اینقدر زندگی را جدی نگیرید،
همه چیز یک بازی است.

نگران هیچ چیز نباشید، فقط لحظه را تا باقی است زندگی کنید و لذت ببرید.

احساس من این است که اگر خدایی وجود داشته باشد، از تو نخواهد پرسید که چه کارهای خوب و ثوابهایی انجام داده ای و چه گناهانی مرتکب شده ای.

نه.... اگر خدایی وجود داشته باشد،
از تو فقط یک سوال می پرسد
و آن این است که، آیا زندگی برایت یک ضیافت بوده یا یک مصیبت....؟
وقتی تمام هستی در ضیافت است، تو چرا تنها و منزوی ایستاده ای؟ او خواهد پرسید که وقتی گلها شکوفا می شدند تو هم شکوفا میشدی و مشارکت میکردی یا فقط ساکت و مغموم کناری ایستاده بودی؟