GryphonLife on Clubhouse

Description

شیردال یا گریفین (Gryphon) در پارسی میانه: بَشکوچ موجودی افسانه‌ای با تن شیر(فرمانرواي زمين) و سر عقاب (حاكم مطلق آسمان) و گوش اسب (نماد خورشيد و مرگ) است. تندیس‌های به شکل شیردال در معماری کاربرد زیادی دارند. شیردال از انگاره‌های مهم اندیشه و افسانه ايران باستان به شمار می‌آید. به نظر می رسد آغازین نمونه‌های این انگاره را در يونان باستان رويت شده و پس از آن مردمان میان‌رودان، ایلام و ایران باختری آن را بر دست‌سازهای هنری خویش نقش کرده‌اند. عقاب، شیر و اسب هرکدام دارای نیروی سحرآمیز و فرمانروای قلمرو خویشتن بودند. هنگامی که درهم آمیخته می‌شدند برای نیایشگاه‌ ها به نگاهبانی شکست‌ناپذیر بدل می‌شدند که در هرکدام از فرهنگ‌های کهن نام و ویژگی متفاوتی داشت. شیردال‌ها در معماری ایلامی معروف بودند و نمونه برجسته‌ای از آن در شوش پیدا شده‌است. روی کفل این شیردال نوشته‌ای است به خط میخی عیلامی از اونتاش گال که آن جانور را به اینشوشیناک خدای خدایان ایلام(عیلام) هدیه کرده‌است. این شیردال که بدست بانو گیرشمن بازسازی شده‌است در قلعه شوش نگهداری می‌شود. علت وجود سر عقاب و بدن شیر این است که شیر پادشاه حیوانات و عقاب پادشاه پرندگان است. مردم ایران باستان شیردال‌ها را نگهبان گنجینه‌های خدایان می‌پنداشتند. هرودوت این جانور را متعلق به سکاها می‌داند. سکاها قومی ساکن در شمال اروپا بودند. او معتقد است با مهاجرت سکاها به ایران و یونان این جانور در فرهنگ این مناطق وارد شده است.برخی محققین معتقدند سیمرغ ساسانی همان گیریفین عصر هخامنشی است که هر دو دارای ریشه‌ای مشترک در ادبیات و داستان‌های اسطوره‌ای و متون پهلوی دارند.
ازاین دوره کاسه‌ای سیمین به جای مانده که بهرام چهارم را در حال تاج گذاری نشان می‌دهد. در این کاسه پایه های تخت از دو گریفین تشکیل شده است. در این تصویر بدن نسبت به سر کوچکتر است و تاکید بیشتری بر سر عقاب شده است.
#Respect: Human begins are members of each other who are one essence in creation 🫂