Snake Eyes on Clubhouse
Description
وقتی چشم‌ها را باز می‌کنید، به دنیایی پرتاب می‌شوید که قواعد مافیا بر آن حکم‌فرماست و شما بر اساس نقشی که برای‌تان تعریف شده، تمام تلاش‌تان را می‌کنید تا تیم‌تان برنده شود، چون منافع واقعی شما عمیقا با اعضای تیم‌تان گره خورده است. معمولا وقتی آدم‌ها به دنیایی وارد می‌شوند، قبل از اینکه درباره قواعد بازی فکر کنند، منافع خود را شناسایی می‌کنند و در راه تحقق آن‌ها گام برمی‌دارند. انگار جهان هم مثل یک بازی است که همان ابتدا قواعدش را برای ما تعریف می‌کند و برای تحقق نقش‌ها تربیت‌مان می‌کند. البته نکته انحرافی این‌جاست که قواعد بازی را مافیا طراحی کرده‌اند، نه شهروندان.
یک شهروند مثل همه‌ی آدم‌های معمولی شب‌ها می‌خوابد و صبح‌ها برای کاروبارش بیدار می‌شود. هدف اصلی‌اش این است که بقای زندگیش تامین شود. اما مافیایی وجود دارد که از قضا فعالیت‌های هدفمند شبانه و روزانه‌اش به مرگ شهروندان ختم می‌شود. حتی اگر در ظاهر دوست شهروندان باشد و آگاهانه قصد کشتن آن‌ها را نداشته باشد، صرفا منافعش در این راستا است که گاهی مجبور می‌شود آن‌ها را بکشد.
شهروندان چه بخواهند و چه نخواهند، زندگی‌شان جایی با مافیا تلاقی پیدا می‌کند و به همین دلیل چاره‌ای ندارند جز اینکه مافیا را شناسایی، و عملیاتش را خنثی کنند. رفاقت ظاهری مافیا هم کارکردش این است که شهروندان را از فهم این تضاد منافع دور می‌کند و منافع مشترک دروغینی می‌سازد که پرده‌ای بر واقعیت می‌کشند. پس اولین وظیفه یک شهروند این است که دروغگو (یا بهتر بگویم؛ دروغ) را پیدا کند. نه لزوما به دلیل اینکه این رفتار اخلاقی است، بلکه به این دلیل که منافع او عمیقا با این رفتار گره خورده است.
